2020-8-6 13:37 |
Гэты верш аднаго з самых упартых бунтароў у беларускай літаратуры, паэта і перакладчыка Алеся Дудара (1904-1937) гучыць так, нібыта напісаны сёння. І не па змесце - ён і тады, ў 1932г. , меў, на першы погляд, на дзіва неактуальны змест.
Здавалася б: ну якія Чорныя Арлы, баявыя асэгаі, заклікі да вызваленчай барацьбы знядоленых… Час быў ужо зусім іншы, рыторыка сусветнай рэвалюцыі засталася за спінай, і гэты вялікі, памерам з паэму верш гучаў анахранічным дысанансам з савецкай публіцыстыкай, што занялася ў той час унутранымі ворагамі і нянавісцю да іншадумных суграмадзян. Але ж, учытаўшыся ў радкі гэтага незвычайнага для савецкай літаратуры вершу, вы пабачыце нечаканыя пярэгукі і з цяперашнім часам, і з агульным болем беларусаў, які баліць нам і сёння.
.
Подробнее читайте на belgazeta.by ...
