2020-7-17 12:43

24 чэрвеня Кузьму Чорнаму споўнілася б 120 год. Для Вечнасці - а Чорны цалкам і бясспрэчна ёй належыць - гэта імгненне. За такі час не паспяваюць састарэць і знікнуць не тое што выдатныя тэксты, а нават папера, нават напісаныя простым алоўкам радкі, нават рушнікі, якімі карыстаўся чалавек.

Беларускі час - спрэсаваны, для нас 120 год - наогул нана-адзінка. Тое, чым жыў і дыхаў Кузьма Чорны, абкружае нас і па сёння: таталітарная дзяржава, страх і рэпрэсіі, бясконцыя спробы кампрамісаў, няпэўнасць будучыні і прага да сонца.

Подробнее читайте на belgazeta.by ...

пошуках будучын

112 +

Источник: belgazeta.by

Рейтинг новостей: 112

Самое свежее

Будзе свет заглынацца рамантыкай барацьбы

Гэты верш аднаго з самых упартых бунтароў у беларускай літаратуры, паэта і перакладчыка Алеся Дудара (1904-1937) гучыць так, нібыта напісаны сёння. І не па змесце - ён і тады, ў 1932г. , меў, на першы погляд, на дзіва неактуальны змест.

Якой пары чакае бомба?

Гэты тэкст для мяне - адзін з найважнейшых у беларускай літаратуры. Ён шмат што тлумачыць, але яшчэ болей ставіць пытанняў, і, як гэта заўсёды ў Быкава, пытанняў невырашальных, а таму - вечных і асабліва балючых для кожнага з нас.

Цмокава праўда

Мы ўсе, сучасныя людзі, вынаходнікі аўтамабіляў, памперсаў, вайбера і службы дастаўкі, усё адно жывем у тым самым свеце, у якім жылі нашы продкі. У свеце, дзе надзейна пераблытаныя дабро і зло, дзе на знаёмым дрэве здавён жыве знаёмая русалка, пад вакном вые ці то зпанявераны ў жыцці сусед, ці то стомлены ваўкалак.

Чортава грэчка

У трывожныя часы добра лекуе ўсмешка. Наша, фірмовая, беларуская: не тое каб надта шырокая, можа, часам і незаўважная, што мігціць недзе ў вусах сівога дзядзькі альбо скача агеньчыкам у вачах суворай з выгляду цётачкі.

«Атакоўвалі, як якую звярыну, за тое, што я - беларус»

«Гарбата-гейт», які накрыў беларускія сацыяльныя сеткі на мінулых тыднях, акрамя іншых праблемаў падняў спрадвечную: існаванне беларускай мовы ў гарадской паўсядзённасці. Нагадаем у агульных рысах: наведвальнікі замовілі ў кавярні гарбату і атрымалі ў адказ прапанову «гаварыць па-руску»; сеціўны розгалас аб інцыдзенце дасягнуў нават Савета Федэрацыі Расіі і быў там адкаментаваны ў сэнсе «джын нацыяналізму ў Беларусі падымае галаву».

Свінячая спіна, конская грыва, каравячае вымя і ўсурыйская цігра

Майстра-клас па беларускай лаянцы Беларуская лаянка - гэта мастацтва. Сучасныя каментатары форумаў «Анлайнеру» і «Нашай Нівы», а тым больш «тутбаеўскія» - горкія дзеці ў параўнанні з майстрамі лаянкі звычайнай беларускай вёскі пачатку альбо нават сярэдзіны стагоддзя.

У пошуках будучыні