2019-10-26 13:10 |
Iншы раз даводзіцца чуць, што, маўляў, Уладзімір Дубоўка, выбітны паэт драматычнага лёсу, вярнуўся з ГУЛАГу зламаным. Дзіва што: дваццаць восем год у высылках і лагеры. Нібыта і тосты за кампартыю прамаўляў, і электрычныя разеткі ў хаце пры сяброўскіх размовах галёшамі прыкрываў, і слова супраць сістэмы пасля рэабілітацыі ніводнага разу не ўзняў.
Пакінем гэтыя развагі на сумленні тых, хто, не зведаўшы сталіншчыны, чакаў ад былых вязняў сцягоў, барыкад і гарачых прамоў. А самі ўчытаемся ў адзін з артыкулаў Дубоўкі, які захаваўся ў асабістым архіве паэта. Вядома ж, ніхто з рэдакцыйных смельчакоў, што вінілі Дубоўку ў «паламанасці», надрукаваць такі артыкул не асмеліліся б, негледзячы на тое, што быццам бы нічога «гэткага» у ім не было. Здаецца, такая бяскрыўдная нататка з творчай майстэрні пісьменніка. Здаецца, проста сабе гісторыя знакамітага хрэстаматыйнага верша «О Беларусь, мая шыпшына». Здаецца, нічога асаблівага: пажылы паэт нейкім прыдуркаватым тонам расказвае пра тое, я
.
Подробнее читайте на belgazeta.by ...
| Источник: belgazeta.by | Рейтинг новостей: 2598 |
